از پدرم!«فرزندم خودرا آویزهء دار تاریخ نکن!»

روزی با پدرم شاهد اعدامی بودیم که همه میدانستند آن فرد بی گناه است هما اسیر دست سیاست و قربانی راستی و پاکی خود شده بود. با آنکه همه حتی جوخه های اعدام و صادر کننده حکم هم میدانستند او بیگناه است و حاضرین آرام گریه میکردند ولی از دست هیچ کسی کاری بر نمی آمد! تنها کسی که تا آخرین لحظه تبسم بر لبانش نقش بسته بود فرد اعدامی بود؛ ازین مورد تعجب کرده و رو به پدرم کردم. طبق معمول پدرم از نگاهم پی به سؤالم برده و گفت:÷سرم تبسم او به خاطر اینست که آویزهء دار تاریخ نگشت. بعد در حالیکه داشتیم از آنجا دور میشدیم برایم گفت: 

«فرزندم!در سیاست همیشه بیاد داشته باش که سیاست مداران دو گروهند :آنانکه محبوب مردمند و منفور دولتیان, و آنانکه محبوب دولتیانند و منفور مردم. گروه اول بر دار سیاست میروند و پرچم آزادگی اند و گروه دوم پرچم قدرت و سیاستند و آویزهء دار تاریخ میشوند و همیشه منفور تاریخییان . 

فرزندم! اگر روزی به مقامی رسیدی و خواستی سیاست پیشه کنی از گروه اول باش و سعی کن در این راه هیچ اشتباهی مرتکب نشوی 

فرزندم!این نصیحت را از پدرت به گوش بسپار و به یاد داشته باش که تاریخ هرگز اشتباه نمیکند بلکه این انسانها هستند که اشتباه تاریخی میکنند!!!»